Het verhaal
van Marit

Leren zelfstandiger te worden

Nadat ze een lange tijd beschermd heeft gewoond, heeft Marit (33) sinds kort een eigen woning. “Ik had al langer de droom om op mezelf te gaan wonen”, vertelt Marit. “Om me voor hierop voor te bereiden heb ik ruim een jaar in een woonvorm gewoond waar de begeleiding erop gericht was om zelfstandiger te worden. Dit traject met de naam Beschermd Thuis heeft goed voor mij uitgepakt.”

Een voorkeur voor Nijmegen Centrum en Oost

Marit had een voorkeur voor Nijmegen Centrum en Nijmegen Oost, maar reageerde ook op woningen in de naastgelegen wijken. “Centrum en Oost zijn heel geliefd, daar kom je bijna niet tussen. Ik heb bij de opties gekeken naar wat ik wil, maar meer nog naar wat ik echt niet wil. “Ik had geen urgentie, maar wel 13 jaar inschrijftijd.”

Papierwerk op orde

“Het liefst wilde ik een huis met twee slaapkamers en een tuin, maar ik ontdekte al snel dat dit heel moeilijk was. Tot ik deze woning vond.” Na de bezichtiging maakte ze meteen het benodigde papierwerk in orde en gaf ze door dat ze de woning wilde hebben. Op maandag kreeg ze al een telefoontje dat ze het was geworden! Diezelfde donderdag kreeg ze de sleutel. Na een korte periode van klussen trok ze in haar nieuwe huis en dat bevalt haar tot nu toe prima.

Angst voor overschatting

Op dit moment krijgt Marit drie uur per week specialistische begeleiding, heeft ze een dagbestedingsactiviteit, en doet ze mee aan RIBW Samensterk begeleiding, een vorm van collectieve begeleiding. “Het hebben van een vaste weekstructuur is erg belangrijk voor mij.” Ze vindt het enorm spannend dat iemand van het Sociaal Wijkteam op termijn langskomt voor een keukentafelgesprek. “Dat is iemand die mij niet goed kent. Hebben ze in de gaten wat ik nodig heb? Snappen ze mijn problematiek en overschatten ze me niet? Daar ben ik soms bang voor.” Gelukkig krijgt ze hulp van haar begeleider van de RIBW. “We regelen het samen. Vooralsnog heb ik een indicatie van een jaar en kan daardoor gebruik blijven maken van de ondersteuning van de RIBW, zoals de bereikbaarheidsdienst.” Marit verwacht dat ze die nog wel een tijdje nodig gaat hebben. “Vooral ’s nachts heb ik het soms moeilijk. Gelukkig gaat het tot nu toe goed, al ben ik ’s nachts soms nog heel angstig en voel ik me heel alleen. Met de buren heb ik inmiddels kennisgemaakt. Het zijn heel aardige mensen en dat geeft vertrouwen. Op jezelf gaan wonen is best een stap, maar ik ben heel blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan.”